بسم الله الرحمن الرحیم
الصّادق (- عَن سُلَیْمَانَ‌بْنِ‌خالِدٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَاعَبْدِاللَّهِ (عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ قَدِمْنا إِلی ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ إِنْ کَانَتْ أَعْمَالُهُمْ أَشَدَّ بَیَاضاً مِنَ الْقَبَاطِیِّ وَ لَکِنْ کَانُوا إِذَا عَرَضَ لَهُمُ الْحَرَامُ لَمْ یَدَعُوهُ.
سلیمان‌بن‌خالد گوید: از امام صادق (در مورد آیه: وَ قَدِمْنَا إِلَی مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاء مَّنثُورًا پرسیدم، آن حضرت فرمود: «به خدا سوگند اعمالشان از پارچه‌های قبطی سفیدتر (پاک تر) بود.
امّا هرگاه که حرامی بر آنان عرضه می‌شد، آن را رها نمی‌کردند».
__________________________________
__________________________________
الکافی، ج۲، ص۸۱/ بحارالأنوار، ج۶۸، ص۱۹۶/ وسایل الشیعهًْ، ج۱۵، ص۲۵۲
