بسم الله الرحمن الرحیم

اگر کسی به شما محبتی کند چکار می کنید؟ دوست دارید شما در حق او بیشتر محبت کنید درسته؟ خب حالا اگر کسی برای شما دعا کند چطور؟ آیه‌ی 86 سوره نساء به این مطلب اشاره کرده می گوید و چون به شما سلام و درودی داده شد، شما به صورتى‏ بهتر از آن پاسخ گویید در تفسیر قمی آمده است که اینکه باید بهتر جواب دهیم مخصوص سلام نیست و همه‌ی خوبیها را شامل می‌شود پس اگر کسی به ما سلام کرد باید کاملتر و بهتر جواب دهیم اگر برایمان هدیه آورد خوب است که هدیه ای بهتر به او بدهیم و اما اگر برایمان دعا کرد چه؟ کمی فکر کنید به این داستان توجه کنید.
در اصفهان شخصی به نام «عبد الرحمن» بود به او گفتند چرا شیعه شدی ؟ و فقط به امامت امام علی النقی (علیه‌السلام) قائل شدی؟
گفت: چیزی را ازش دیدم که باعث شد امامت او را قبول کنم.

من مردی فقیر بودم اما شجاع و سخنور بودم. سالی مردم اصفهان شکایتی داشتند و مرا با چند نفر برای گرفتن حقی به سوی متوکل فرستادند. رفتیم و به آنجا رسیدیم. روزی کنار در قصر متوکل بودیم که دستور صادر شد تا امام علی النقی (علیه‌السلام) را احضار کنند. از کسانی که آنجا بودند پرسیدم این شخصی که دستور صادر شده که آن را بیاورند، کیست؟
گفته شد: مردی از فرزندان علی علیه السلام است که رافضی‏‌ها می‏گویند: او «امام» است. بعد گفتند شاید متوکل او را احضار می‏‌کند تا به قتلش برساند. با خود گفتم: از اینجا نمی‏‌روم تا ببینم این شخصی را که می‏ آورند کیست.

ناگهان دیدم سوار بر اسب می‏ آید، و مردم نیز طرف راست و چپ او ایستاده‏ اند. و به او نگاه می‏‌کنند. وقتی که او را دیدم محبتش در دلم افتاد. و پیوسته برای او دعا می‏ کردم که خدا شرّ متوکل را از او دور نماید.
همین طور از میان مردم عبور می‏‌نمود و به چپ و راست نگاه نمی‏‌کرد،

فقط چشمش را به موهای گردن اسب دوخته بود. و من هم پیوسته برای او دعا می‏‌کردم.
هنگامی که مقابل من رسید، رو به من کرد و فرمود: خدا دعایت را برآورده کند و عمرت را طولانی نماید و ثروت و فرزندانت را زیاد گرداند.
عبد الرحمن می‏گوید: در این هنگام، از هیبت و جلالت او لرزه بر اندامم افتاد و در میان رفقایم رفتم. به من گفتند: تو را چه شده است؟
گفتم: خیر است. و به آنها چیزی از ماجرا نگفتم.
بعد از آن به اصفهان برگشتیم. و خدا به برکت دعای او درهای نیکبختی را به رویم گشود. و ثروتمند شدم تا حدی که امروز، ثروت درون خانه‏‌ام، به یک میلیون درهم می‏‌رسد، به غیر از ثروتی که در خارج خانه دارم. و خداوند ده فرزند به من عطا نموده است. اکنون هفتاد سال و اندی از عمرم می‏‌گذرد.
آری، من به امامت شخصی قائلم که از قلبم خبر داد و خدا دعایش را در مورد من اجابت کرد.

به این نتیجه می رسیم که کسی که برای امام زمان دعا کند امام زمان برای او دعا می کنند و دعای مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف حتما مستجاب می شود.

خدایا بحق محمد و آل محمد امام زمان ما را حفظ بفرما

خدایا بحق محمد و آل محمد در فرج امام زمان تعجیل بفرما

قلب مقدس امام زمان را از ما راضی و خشنود بگردان

به برکت صلوات بر محمد و آل محمد



من عربی روایتی که در سخنرانی آمده

کَانَ بِأَصْفَهَانَ رَجُلٌ یُقَالُ لَهُ عَبْدُ الرَّحْمَنِ وَ کَانَ شِیعِیّاً

قِیلَ لَهُ مَا السَّبَبُ الَّذِی أَوْجَبَ عَلَیْکَ بِهِ الْقَوْلَ بِإِمَامَةِ عَلِیٍّ النَّقِیِّ (علیه‌السلام) دُونَ غَیْرِهِ مِنْ أَهْلِ الزَّمَانِ.
قَالَ شَاهَدْتُ مَا أَوْجَبَ ذَلِکَ عَلَیَّ
وَ ذَلِکَ أَنِّی کُنْتُ رَجُلًا فَقِیراً وَ کَانَ لِی لِسَانٌ وَ جُرْأَةٌ
فَأَخْرَجَنِی أَهْلُ أَصْفَهَانَ سَنَةً مِنَ السِّنِینَ مَعَ قَوْمٍ آخَرِینَ إِلَی بَابِ الْمُتَوَکِّلِ مُتَظَلِّمِینَ.
فَکُنَّا بِبَابِ الْمُتَوَکِّلِ‏ یَوْماً إِذْ خَرَجَ الْأَمْرُ بِإِحْضَارِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ الرِّضَا (علیه‌السلام) فَقُلْتُ لِبَعْضِ مَنْ حَضَرَ مَنْ هَذَا الرَّجُلُ الَّذِی قَدْ أُمِرَ بِإِحْضَارِهِ.
فَقِیلَ هَذَا رَجُلٌ عَلَوِیٌّ تَقُولُ الرَّافِضَةُ بِإِمَامَتِهِ
ثُمَّ قِیلَ وَ یُقَدَّرُ أَنَّ الْمُتَوَکِّلَ یُحْضِرُهُ لِلْقَتْلِ
فَقُلْتُ لَا أَبْرَحُ مِنْ هَاهُنَا حَتَّی أَنْظُرَ إِلَی هَذَا الرَّجُلِ أَیُّ رَجُلٍ هُوَ.
قَالَ فَأَقْبَلَ رَاکِباً عَلَی فَرَسٍ وَ قَدْ قَامَ النَّاسُ یَمْنَةَ الطَّرِیقِ وَ یَسْرَتِهِ صَفَّیْنِ یَنْظُرُونَ إِلَیْهِ فَلَمَّا رَأَیْتُهُ وَقَعَ حُبُّهُ فِی قَلْبِی
فَجَعَلْتُ‏ أَدْعُو لَهُ فِی نَفْسِی بِأَنْ یَدْفَعَ اللَّهُ عَنْهُ‏ شَرَّ الْمُتَوَکِّلِ
فَأَقْبَلَ یَسِیرُ بَیْنَ النَّاسِ وَ هُوَ یَنْظُرُ إِلَی عُرْفِ‏ دَابَّتِهِ
لَا یَنْظُرُ یَمْنَةً وَ لَا یَسْرَةً
وَ أَنَا دَائِمُ الدُّعَاءِ لَهُ
فَلَمَّا صَارَ بِإِزَائِی‏
أَقْبَلَ إِلَیَّ بِوَجْهِهِ وَ قَالَ
اسْتَجَابَ‏ اللَّهُ‏ دُعَاءَکَ‏ وَ طَوَّلَ‏ عُمُرَکَ‏ وَ کَثَّرَ مَالَکَ‏ وَ وُلْدَکَ‏.
قَالَ
فَارْتَعَدْتُ مِنْ هَیْبَتِهِ وَ وَقَعْتُ بَیْنَ أَصْحَابِی فَسَأَلُونِی
وَ هُمْ یَقُولُونَ مَا شَأْنُکَ فَقُلْتُ خَیْرٌ وَ لَمْ أُخْبِرْهُمْ بِذَلِکَ.
فَانْصَرَفْنَا بَعْدَ ذَلِکَ إِلَی أَصْفَهَانَ
فَفَتَحَ اللَّهُ عَلَیَّ الْخَیْرَ بِدُعَائِهِ وَ وُجُوهاً مِنَ الْمَالِ
حَتَّی أَنَا الْیَوْمَ أُغْلِقُ بَابِی عَلَی مَا قِیمَتُهُ أَلْفُ أَلْفِ دِرْهَمٍ سِوَی مَا لِی خَارِجَ دَارِی
وَ رُزِقْتُ عَشَرَةً مِنَ الْأَوْلَادِ
وَ قَدْ بَلَغْتُ الْآنَ مِنْ عُمُرِی‏ نَیِّفاً وَ سَبْعِینَ سَنَةً
وَ أَنَا أَقُولُ بِإِمَامَةِ هَذَا الَّذِی عَلِمَ مَا فِی قَلْبِی‏ وَ اسْتَجَابَ اللَّهُ دُعَاءَهُ فِیَّ وَ لِی‏

این مطلب در کتاب الخرائج و الجرائح نوشته قطب الدین راوندی ج‏لد 1، صفحه:392 آمده است.