به نام خدا
امام (علیه السلام) نگاهش به انبوه جمعیت دشمن افتاد،
وقتى که در مقابل خویش سیل عظیم لشکر دشمن را دید
دستها را به آسمان بلند کرد
و این دعا را خواند:
چه غمهاى کمر شکنى که دلها در برابرش آب شده
و راه چاره در برابرش مسدود گشته،
و با دیدن آنها دوستان از آن دورى جسته،
و دشمن زبان به شماتت گشوده،
بر من فرو ریخته،
که من تنها به پیشگاه تو شکایت آوردهام.
و از دیگران قطع امید کردهام،
و تو بودى که به دادم رسیدى
و آنها را برطرف کردى (و از آن امواج غم نجاتم دادى)
خدایا توئى صاحب تمام نعمت‌ها و توئى منتهاى همه آرزوها.
دعاء الحسین
و لمّا نظر الحسین (علیه‌السلام) إلى جمعهم کأنّه السیل ،
رفع یدَیه بالدعاء
و قال اللهمّ، أنت ثقتی فی کلّ کرب،
و رجائی فی کلّ شدّة،
و أنت لی فی کلّ أمر نزل بی ثقة و عدّة،
کم من همٍّ یضعف فیه الفؤاد
و تقلّ فیه الحیلة
و یخذل فیه الصدیق
و یشمت فیه العدوّ،
أنزلته بک و شکوته إلیک،
رغبةً منّی إلیک عمَّن سواک
فکشفته و فرّجته،
فأنت ولی کلّ نعمة و منتهى کلّ رغبة
___________________________
مقتل الحسین (علیه السلام ) (مقرّم)، جلد : 1 صفحه : 226
خیلی ممنون