قال علی (علیه السلام): الْغِنَى وَ الْفَقْرُ، بَعْدَ الْعَرْضِ عَلَى اللَّه

شرح حدیث

قال علی (علیه السلام): الْغِنَى وَ الْفَقْرُ، بَعْدَ الْعَرْضِ عَلَى اللَّه. امام(علیه السلام) فرمود: غنا وفقر آن گاه آشکار مى شود که اعمال (انسان ها) به پیشگاه خدا عرضه شود. حکمت 452

قال علی (علیه السلام): الْغِنَى وَ الْفَقْرُ، بَعْدَ الْعَرْضِ عَلَى اللَّه.

امام(علیه السلام) فرمود: غنا وفقر آن گاه آشکار مى شود که اعمال (انسان ها) به پیشگاه خدا عرضه شود.

غنا و فقر حقیقى:
امام علی(علیه السلام) در این گفتار کوتاه و حکیمانه اشاره به نکته مهمى درباره حقیقت فقر و غنا کرده، مى فرماید: «غنا و فقر آن گاه آشکار مى شود که اعمال (انسان ها) بر خدا عرضه شود»; (الْغِنَى وَالْفَقْرُ بَعْدَ الْعَرْضِ عَلَى اللّهِ).
حقیقت غنا بى نیازى و حقیقت فقر نیازمندى است ولى مى دانیم که این دو عنوان گاه جنبه مادى دارد و گاه جنبه معنوى. جنبه مادى آن نیز شاخه هایى دارد: غنا ازنظر مال و ثروت، غنا ازنظر مقام و جاه و جلال و غنا ازنظر علوم و دانش هاى مادى. تمام این انواع غناى مادى، زودگذر و زوال پذیر و ناپایدار است. گاه یک شب انسان مى خوابد در حالى که صاحب مال و مقام و علم و دانش و سلامت جسم است اى بسا صبح بیدار شود در حالى که تمام آن ها را از دست داده است و به فرض که در زمان حیات انسان این سرمایه هاى مادى موجود باشد در پایان عمر از همه آن ها جدا مى شود و همچون سایر افراد به خاک سپرده خواهد شد بى آن که تفاوتى میان او و فقرا باشد. همگى یک کفن را با خود از این دنیا به گور مى برند. ولى غناى معنوى که آن هم شاخه هاى متعدد دارد امرى است پایدار که در دنیا و برزخ و آخرت با اوست. غنا ازنظر علم و عرفان، غنا ازنظر صفات برجسته انسانى و غنا ازنظر کارهاى خیر و خدمات بشرى که آثار همه این ها در قیامت آشکار مى گردد.