اى مردم! خداوند به ما شش خصلت عطا فرموده
و ما را به هفت ویژگى بر دیگران فضیلت بخشیده است.
به ما ارزانى داشت علم،
بردبارى،
سخاوت،
فصاحت،
شجاعت
و محبت در قلوب مؤمنین را
و ما را بر دیگران برترى داد
به اینکه پیامبر بزرگ اسلام،
صدیق،
جعفر طیار،
شیر خدا
و شیر رسول خدا (ص)،
و امام حسن و حسین (ع)
دو فرزند بزرگوار رسول اکرم(ص) را از ما قرار داد.
(با این معرفى کوتاه) هر کس مرا شناخت که شناخت،
و براى آنان که مرا نشناختند با معرفى پدران و خاندانم خود را به آنان می‌شناسانم.
اى مردم! من فرزند مکه و منایم.
من فرزند زمزم و صفایم.
من فرزند کسى هستم که حجر الاسود را با رداى خود حمل و در جاى خود نصب فرمود.
من فرزند بهترین طواف و سعى کنندگانم.
من فرزند بهترین حج گزاران و تلبیه گویان هستم.
من فرزند آنم که بر براق سوار شد.
من فرزند پیامبرى هستم که در یک شب از مسجد الحرام به مسجد الاقصی سیر کرد.
من فرزند آنم که جبرئیل او را به سدرة المنتهى برد
و به مقام قرب الهی و نزدیکترین جایگاه مقام بارى تعالى رسید.
من فرزند آنم که با ملائکه آسمان نماز گزارد.
من فرزند آن پیامبرم که پروردگار بزرگ به او وحى کرد.
من فرزند محمد مصطفى و على مرتضایم،
من فرزند کسى هستم که بینى گردنکشان را به خاک مالید تا به کلمه توحید اقرار کردند.
من پسر آن کسى هستم که برابر پیامبر با دو شمشیر و با دو نیزه مىرزمید.
و دو بار هجرت و دو بار بیعت کرد،
و در بدر و حنین با کافران جنگید،
و به اندازه چشم بر هم زدنى به خدا کفر نورزید.
من فرزند صالح مؤمنان و وارث انبیا و از بین برنده مشرکان
و امیر مسلمانان و فروغ جهادگران و زینت عبادت کنندگان و افتخار گریه کنندگانم.
من فرزند بردبارترین بردباران
و افضل نمازگزاران از اهل بیت پیامبر هستم.
من پسر آنم که جبرئیل او را تأیید
و میکائیل او را یارى کرد.
من فرزند آنم که از حریم مسلمانان حمایت فرمود
و با مارقین و ناکثین و قاسطین جنگید
و با دشمنانش مبارزه کرد.
من فرزند بهترین قریشم.
من پسر اولین کسى هستم از مؤمنین که دعوت خدا و پیامبر را پذیرفت.
من پسر اول سبقت گیرندهاى در ایمان
و شکننده کمر متجاوزان
و از میان برنده مشرکانم.
من فرزند آنم که به مثابه تیرى از تیرهاى خدا براى منافقان
و زبان حکمت عباد خداوند
و یارى کننده دین خدا
و ولى امر او،
و بوستان حکمت خدا
و حامل علم الهى بود.
او جوانمرد،
سخاوتمند،
نیکوچهره،
جامع خیرها،
سید،
بزرگوار،
ابطحى،
راضى به خواست خدا،
پیشگام در مشکلات،
شکیبا،
دائما روزه دار،
پاکیزه از هر آلودگى
و بسیار نماز می‌خواند.
او رشته نسل دشمنان خود را از هم گسیخت
و شیرازه گروه‌های کفر را از هم پاشید.
او داراى قلبى ثابت
و قوى
و ارادهاى محکم و استوار
و عزمى راسخ بود
و همانند شیرى شجاع که وقتى نیزه ها در جنگ به هم در مى آمیخت
آنها را همانند آسیا خرد و نرم و بسان باد آنها را پراکنده مى ساخت.
او شیر حجاز
و آقا و بزرگ عراق است که
مکى
و مدنى
و خیفى
و عقبى
و بدرى
و احدى
و شجرى
و مهاجرى است،
که در همه این صحنهها حضور داشت.
او سید عرب است
و شیر میدان نبرد
و وارث دو مشعر،
و پدر دو فرزند: حسن و حسین.
آرى او، همان او (که این صفات و ویژگی‌هاى ارزنده مختص اوست) جدم على بن ابى طالب است.
آنگاه گفت: من فرزند فاطمه زهرا بانوى بانوان جهانم.
من فرزند حسین شهید کربلایم،
من فرزند على مرتضى
و فرزند محمد مصطفى
و پسر فاطمه زهرایم،
و فرزند خدیجه کبرایم،
من فرزند سدرة المنتهى
و شجره طوبایم،
من فرزند آنم که در خون آغشته شد،
و پسر آنم که پریان در ماتم او گریستند،
و من فرزند آنم که پرندگان در ماتم او شیون کردند.
و آنقدر به این حماسه مفاخره آمیز ادامه داد که شیون مردم به گریه بلند شد!
یزید نگران شد
و براى آنکه مبادا انقلابى صورت پذیرد به مؤذن دستور داد تا اذان گوید
تا بلکه امام سجاد علیه‌السلام را به این نیرنگ ساکت کند!!
مؤذن برخاست و اذان را آغاز کرد.
همین که گفت: الله اکبر،
امام سجاد علیه السلام فرمود: چیزى بزرگتر از خداوند وجود ندارد.
و چون گفت: اشهد ان لا اله الا الله، امام علیه السلام فرمود:
موى و پوست و گوشت و خونم به یکتایى خدا گواهى مىدهد.
و هنگامى که گفت: اشهد ان محمدا رسول الله،
امام علیه السلام به جانب یزید روى کرد و فرمود:
این محمد که نامش برده شد، آیا جد من است و یا جد تو؟ !
اگر ادعا کنى که جد توست پس دروغ گفتى و کافر شدى،
و اگر جد من است چرا خاندان او را کشتى و آنان را از دم شمشیر گذراندى؟!
سپس مؤذن بقیه اذان را گفت و یزید پیش آمد و نماز ظهر را خواند.
أَیُّهَا النَّاسُ أُعْطِینَا سِتّاً وَ فُضِّلْنَا بِسَبْعٍ.
أُعْطِینَا الْعِلْمَ
وَ الْحِلْمَ
وَ السَّمَاحَةَ
وَ الْفَصَاحَةَ
وَ الشَّجَاعَةَ
وَ الْمَحَبَّةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ.
وَ فُضِّلْنَا بِأَنَّ مِنَّا النَّبِیَّ الْمُخْتَارَ مُحَمَّداً
وَ مِنَّا الصِّدِّیقُ
وَ مِنَّا الطَّیَّارُ
وَ مِنَّا أَسَدُ اللَّهِ
وَ أَسَدُ رَسُولِهِ
وَ مِنَّا سِبْطَا هَذِهِ الْأُمَّةِ.
مَنْ عَرَفَنِی فَقَدْ عَرَفَنِی وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْنِی أَنْبَأْتُهُ بِحَسَبِی وَ نَسَبِی.
أَیُّهَا النَّاسُ
أَنَا ابْنُ مَکَّةَ وَ مِنَى
أَنَا ابْنُ زَمْزَمَ وَ الصَّفَا.
أَنَا ابْنُ مَنْ حَمَلَ الرُّکْنَ بِأَطْرَافِ الرِّدَا.
أَنَا ابْنُ خَیْرِ مَنِ ائْتَزَرَ وَ ارْتَدَى.
أَنَا ابْنُ خَیْرِ مَنِ انْتَعَلَ وَ احْتَفَى.
أَنَا ابْنُ خَیْرِ مَنْ طَافَ وَ سَعَى.
أَنَا ابْنُ خَیْرِ مَنْ حَجَّ وَ لَبَّى.
أَنَا ابْنُ مَنْ حُمِلَ عَلَى الْبُرَاقِ فِی الْهَوَاءِ.
أَنَا ابْنُ مَنْ أُسْرِیَ بِهِ مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى.
أَنَا ابْنُ مَنْ بَلَغَ بِهِ جَبْرَئِیلُ إِلَى سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى.
أَنَا ابْنُ مَنْ دَنا فَتَدَلَّى فَکانَ قابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنى.
أَنَا ابْنُ مَنْ صَلَّى بِمَلَائِکَةِ السَّمَاءِ.
أَنَا ابْنُ مَنْ أَوْحَى إِلَیْهِ الْجَلِیلُ مَا أَوْحَى.
أَنَا ابْنُ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى أَنَا ابْنُ عَلِیٍّ الْمُرْتَضَى.
أَنَا ابْنُ مَنْ ضَرَبَ خَرَاطِیمَ الْخَلْقِ حَتَّى قَالُوا لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ.
أَنَا ابْنُ مَنْ ضَرَبَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ بِسَیْفَیْنِ
وَ طَعَنَ بِرُمْحَیْنِ
وَ هَاجَرَ الْهِجْرَتَیْنِ
وَ بَایَعَ الْبَیْعَتَیْنِ
وَ قَاتَلَ بِبَدْرٍ وَ حُنَیْنٍ
وَ لَمْ یَکْفُرْ بِاللَّهِ طَرْفَةَ عَیْنٍ.
أَنَا ابْنُ صَالِحِ الْمُؤْمِنِینَ
وَ وَارِثِ النَّبِیِّینَ
وَ قَامِعِ الْمُلْحِدِینَ
وَ یَعْسُوبِ الْمُسْلِمِینَ
وَ نُورِ الْمُجَاهِدِینَ
وَ زَیْنِ الْعَابِدِینَ
وَ تَاجِ الْبَکَّائِینَ
وَ أَصْبَرِ الصَّابِرِینَ
وَ أَفْضَلِ الْقَائِمِینَ مِنْ آلِ یَاسِینَ رَسُولِ رَبِّ الْعَالَمِینَ.
أَنَا ابْنُ الْمُؤَیَّدِ بِجَبْرَئِیلَ الْمَنْصُورِ بِمِیکَائِیلَ
أَنَا ابْنُ الْمُحَامِی عَنْ حَرَمِ الْمُسْلِمِینَ
وَ قَاتِلِ الْمَارِقِینَ وَ النَّاکِثِینَ وَ الْقَاسِطِینَ.
وَ الْمُجَاهِدِ أَعْدَاءَهُ النَّاصِبِینَ
وَ أَفْخَرِ مَنْ مَشَى مِنْ قُرَیْشٍ أَجْمَعِینَ
وَ أَوَّلِ مَنْ أَجَابَ وَ اسْتَجَابَ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ
وَ أَوَّلِ السَّابِقِینَ
وَ قَاصِمِ الْمُعْتَدِینَ
وَ مُبِیدِ الْمُشْرِکِینَ
وَ سَهْمٍ مِنْ مَرَامِی اللَّهِ عَلَى الْمُنَافِقِینَ
وَ لِسَانِ حِکْمَةِ الْعَابِدِینَ
وَ نَاصِرِ دِینِ اللَّهِ
وَ وَلِیِّ أَمْرِ اللَّهِ
وَ بُسْتَانِ حِکْمَةِ اللَّهِ
وَ عَیْبَةِ عِلْمِهِ.
سَمِحٌ
سَخِیٌّ
بَهِیٌّ
بُهْلُولٌ
زَکِیٌّ
أَبْطَحِیٌّ
رَضِیٌّ
مِقْدَامٌ
هُمَامٌ
صَابِرٌ
صَوَّامٌ
مُهَذَّبٌ
قَوَّامٌ.
قَاطِعُ الْأَصْلَابِ
وَ مُفَرِّقُ الْأَحْزَابِ.
أَرْبَطُهُمْ عِنَاناً
وَ أَثْبَتُهُمْ جَنَاناً
وَ أَمْضَاهُمْ عَزِیمَةً
وَ أَشَدُّهُمْ شَکِیمَةً
أَسَدٌ بَاسِلٌ
یَطْحَنُهُمْ فِی الْحُرُوبِ
إِذَا ازْدَلَفَتِ الْأَسِنَّةُ
وَ قَرُبَتِ الْأَعِنَّةُ
طَحْنَ الرَّحَى
وَ یَذْرُوهُمْ فِیهَا ذَرْوَ الرِّیحِ الْهَشِیمِ.
لَیْثُ الْحِجَازِ
وَ کَبْشُ الْعِرَاقِ
مَکِّیٌّ
مَدَنِیٌّ
خَیْفِیٌّ
عَقَبِیٌّ
بَدْرِیٌّ
أُحُدِیٌّ
شَجَرِیٌّ
مُهَاجِرِیٌّ.
مِنَ الْعَرَبِ سَیِّدُهَا
وَ مِنَ الْوَغَى لَیْثُهَا
وَارِثُ الْمَشْعَرَیْنِ
وَ أَبُو السِّبْطَیْنِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ.
ذَاکَ جَدِّی عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ
ثُمَّ قَالَ:أَنَا ابْنُ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ
أَنَا ابْنُ سَیِّدَةِ النِّسَاءِ
انا ابنُ خَدیجهَ الکبری.
(انا ابن الحسین القتیل بکربلا،
انا ابن المرمل بالدماء،
انا ابن من بکى علیه الجن فی الظلماء،
انا ابن من ناح علیه الطیور فی الهواء)[۲]
فَلَمْ یَزَلْ یَقُولُ أَنَا أَنَا حَتَّى ضَجَّ النَّاسُ بِالْبُکَاءِ وَ النَّحِیبِ.
وَ خَشِیَ یَزِیدُ لَعَنَهُ اللَّهُ أَنْ یَکُونَ فِتْنَةٌ.
فَأَمَرَ الْمُؤَذِّنَ فَقَطَعَ عَلَیْهِ الْکَلَامَ.
فَلَمَّا قَالَ الْمُؤَذِّنُ اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ
قَالَ عَلِیٌّ لَا شَیْءَ أَکْبَرُ مِنَ اللَّهِ.
فَلَمَّا قَالَ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ
قَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ شَهِدَ بِهَا شَعْرِی وَ بَشَرِی وَ لَحْمِی وَ دَمِی.
فَلَمَّا قَالَ الْمُؤَذِّنُ
أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ
الْتَفَتَ مِنْ فَوْقِ الْمِنْبَرِ إِلَى یَزِیدَ
فَقَالَ مُحَمَّدٌ هَذَا جَدِّی أَمْ جَدُّکَ یَا یَزِیدُ
فَإِنْ زَعَمْتَ أَنَّهُ جَدُّکَ فَقَدْ کَذَبْتَ وَ کَفَرْتَ
وَ إِنْ زَعَمْتَ أَنَّهُ جَدِّی فَلِمَ قَتَلْتَ عِتْرَتَهُ
قَالَ وَ فَرَغَ الْمُؤَذِّنُ مِنَ الْأَذَانِ وَ الْإِقَامَةِ
وَ تَقَدَّمَ یَزِیدُ فَصَلَّى صَلَاةَ الظُّهْرِ
_________________________
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج45، ص: 13
حسین
