منبرستان

متن و فایل صوتی و تصویری سخنرانی کوتاه

منبرستان

متن و فایل صوتی و تصویری سخنرانی کوتاه

منبرستان

به نام خدا
با عرض سلام و ادب خدمت کاربران عزیز
در مطالب این سایت
اول متن سخنرانی کوتاه مذهبی آمده
دوم نکات منبرستانی در مورد آن حدیث آمده
سوم متن عربی حدیث و سند آن آورده شده
چهارم فایل صوتی تصویری حدیث با اجرای خود حقیر آورده شده است و تصویر متناسب با روایت روی فایل ویدئویی قرار داده شده است
اگر برای هر یک از مطالب این سایت عنوان مناسبتر یا کلید واژه و یا موضوع مناسبتر یا نکته منبرستانی دقیقتر یا تصویری مناسبتر یا شعر یا ضرب المثلی متناسب با مطلب یافتید حتما در نظرات بنویسید و اگر تجربه سخنرانی دارید دریغ نفرمایید.
من خیلی خوشحال می شوم که از من انتقاد کنید چون انتقاد باعث پیشرفت است لذا یک سربرگ را به انتقاد و پیشنهاد اختصاص دادم ضمنا حقیر هیچ ادعایی در مورد سخنرانی ندارم. خواهشمندم آزادانه نقد کنید.

نویسندگان
پیوندها
طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات

سه شنبه, ۱۵ خرداد ۱۳۹۷، ۰۱:۲۶ ق.ظ

۱

سه نفری که جبران کردند

سه شنبه, ۱۵ خرداد ۱۳۹۷، ۰۱:۲۶ ق.ظ

بسم الله الرحمن الرحیم

از میان کسانی که با رسول خدا صلی اللّه علیه و آله و سلّم به غزوه ی تبوک بیرون نرفتند - غیر از متخلفین از منافقین، و غیر از معذرین و غیر از کسانی که بعدا ملحق شدند مثل أبوخیثمه - سه نفر بودند که با وجود ایمان به رسول الله، معذلک به واسطه ی سستی و تأنی و تکاهل، و با وجود داشتن تمکن مالی و قدرت بدنی معذلک در مدینه باقی ماندند؛ تا سپاه رسول خدا از تبوک مراجعت کرد. داستان این سه نفر را مورخین همچون واقدی و غیره مفصلا روایت کرده اند؛ ولی ما در اینجا به طور اختصار از شیخ طبرسی نقل می کنیم: 

او می گوید: آیه ی و علی الثلاثة الذین خلفوا در شأن کعب بن مالک و مرادة بن ربیع و هلال بن امیه نازل شده است. و این به جهت آن بود که ایشان از حرکت با رسول خدا تخلف کردند؛ و با او بیرون نرفتند؛ نه از روی نفاق؛ و لیکن از روی سستی و سهل انگاری؛ و بعدا پشیمان شدند. 

چون رسول خدا به مدینه آمدند؛ به نزد آن حضرت آمده و عذرخواهی کردند؛ پیامبر با آنها سخن نگفت؛ و قبلا هم به مسلمین گفته بود که با آنها سخن نگویند؛ و بنابراین همه ی مردم حتی کودکان، از آنها دوری جستند. زن های آنها

به حضور رسول خدا رسیده؛ و عرضه داشتند: ما هم از آنها کناره گیری کنیم؟! 

فرمود: نه و لیکن آنان با شما هم بستر نشوند. 

و بنابراین شهر مدینه بر آنها تنگ شد؛ و بیرون رفته و برفراز کوهها رفتند؛ و أهل بیت های آنها برایشان طعام می بردند؛ ولی سخن نمی گفتند. در این حال بعضی از آنها به بعض دیگر گفتند: مردم همه از ما دوری گزیدند؛ چرا ما خودمان از هم دوری نگزینیم؟ فلهذا خودشان هم از هم دور شدند؛ و دو نفرشان با هم نبودند. و بر این منوال پنجاه روز گذشت، که پیوسته به درگاه خداوند تضرع می کردند، و توبه و انابه می نمودند؛ خداوند توبه ی آنها را قبول نمود؛ و در شأن آنان این آیه فرود آمد: 

و علی الثلاثة الذین خلفوا حتی اذا ضاقت علیهم الارض بما رحبت و ضاقت علیهم أنفسهم و ظنوا أن ملجأ من الله الا الیه ثم تاب الله علیهم لیتوبوا ان الله هو التواب الرحیم.(آیه ی 118 از سوره ی 9: توبه) 

«و خداوند توبه ی آن سه نفری را پذیرفت، که از رفتن با رسول خدا تخلف ورزیده بودند؛ تا جائی که زمین با همه ی گشایش آن برای آنها تنگ شد؛ و نیز جان های خودشان برای آنها تنگ شد (و به جان آمدند) و یقین کردند که هیچ پناه و ملجأی از خدا نیست؛ مگر به سوی خدا. در این حال خداوند بر آنها نظر رحمت نموده، و رجوع بر مهر و محبت نمود، تا این که نشان هم توبه کنند؛ و البته اوست که رجوع کننده ی شدید به بندگان خود و مهربان است.»


وَ قَدْ کَانَ تَخَلَّفَ عَنْ رَسُولِ اللَّه صلی الله علیه و اله قَوْمٌ مِنَ الْمُنَافِقِینَ وَ قَوْمٌ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ مُسْتَبْصِرِینَ- لَمْ یَعْثُرْ عَلَیْهِمْ فِی نِفَاقٍ- مِنْهُمْ
کَعْبُ بْنُ مَالِکٍ الشَّاعِرُ وَ مُرَادَةُ بْنُ الرَّبِیعِ وَ هِلَالُ بْنُ أُمَیَّةَ الْوَاقِفِیُّ
فَلَمَّا تَابَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ قَالَ کَعْبٌ مَا کُنْتُ قَطُّ أَقْوَی مِنِّی فِی ذَلِکَ الْوَقْتِ-
الَّذِی خَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و اله إِلَی تَبُوکَ وَ مَا اجْتَمَعَتْ لِی رَاحِلَتَانِ قَطُّ إِلَّا فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ- وَ کُنْتُ أَقُولُ أَخْرُجُ غَداً أَخْرُجُ بَعْدَ غَدٍ-
فَإِنِّی قَوِیٌّ وَ تَوَانَیْتُ- وَ بَقِیتُ بَعْدَ خُرُوجِ النَّبِیِّ صلی الله علیه و اله أَیَّاماً أَدْخُلُ السُّوقَ- فَلَا أَقْضِی حَاجَةً- فَلَقِیتُ هِلَالَ بْنَ أُمَیَّةَ وَ مُرَادَةَ بْنَ الرَّبِیعِ وَ قَدْ کَانَا تَخَلَّفَا أَیْضاً- فَتَوَافَقْنَا أَنْ نُبَکِّرَ إِلَی السُّوقِ وَ لَمْ نَقْضِ حَاجَةً- فَمَا زِلْنَا نَقُولُ نَخْرُجُ غَداً بَعْدَ غَدٍ- حَتَّی بَلَغَنَا إِقْبَالُ رَسُولِ اللَّهِ فَنَدِمْنَا- فَلَمَّا وَافَی رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و اله اسْتَقْبَلْنَاهُ نُهَنِّئُهُ بِالسَّلَامَةِ- فَسَلَّمْنَا عَلَیْهِ فَلَمْ یَرُدَّ عَلَیْنَا السَّلَامَ- وَ أَعْرَضَ عَنَّا وَ سَلَّمْنَا عَلَی إِخْوَانِنَا- فَلَمْ یَرُدُّوا عَلَیْنَا السَّلَامَ فَبَلَغَ ذَلِکَ أَهْلُونَا فَقَطَعُوا کَلَامَنَا- وَ کُنَّا نَحْضُرُ الْمَسْجِدَ فَلَا یُسَلِّمُ عَلَیْنَا أَحَدٌ وَ لَا یُکَلِّمُنَا- فَجِئْنَ نِسَاؤُنَا إِلَی رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و اله فَقُلْنَ قَدْ بَلَغَنَا سَخَطُکَ عَلَی أَزْوَاجِنَا فَنَعْتَزِلُهُمْ
فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و اله لَا تَعْتَزِلْنَهُمْ وَ لَکِنْ لَا یَقْرَبُوکُنَّ،
فَلَمَّا رَأَی کَعْبُ بْنُ مَالِکٍ وَ صَاحِبَاهُ مَا قَدْ حَلَّ بِهِمْ- قَالُوا مَا یُقْعِدُنَا بِالْمَدِینَةِ وَ لَا یُکَلِّمُنَا رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و اله وَ لَا إِخْوَانُنَا وَ لَا أَهْلُونَا
فَهَلُمُّوا نَخْرُجْ إِلَی هَذَا الْجَبَلِ- فَلَا نَزَالُ فِیهِ حَتَّی یَتُوبَ اللَّهُ عَلَیْنَا أَوْ نَمُوتَ، فَخَرَجُوا إِلَی ذِنَابِ جَبَلٍ بِالْمَدِینَةِ فَکَانُوا یَصُومُونَ- وَ کَانَ أَهْلُوهُمْ یَأْتُونَهُمْ بِالطَّعَامِ- فَیَضَعُونَهُ نَاحِیَةً ثُمَّ یُوَلُّونَ عَنْهُمْ- فَلَا یُکَلِّمُونَهُمْ،
فَبَقُوا عَلَی هَذَا أَیَّاماً کَثِیرَةً- یَبْکُونَ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ- وَ یَدْعُونَ اللَّهَ أَنْ یَغْفِرَ لَهُمْ- فَلَمَّا طَالَ عَلَیْهِمُ الْأَمْرُ،
قَالَ لَهُمْ کَعْبٌ یَا قَوْمِ قَدْ سَخِطَ اللَّهُ عَلَیْنَا وَ رَسُولُهُ قَدْ سَخِطَ عَلَیْنَا وَ أَهْلُونَا وَ إِخْوَانُنَا قَدْ سَخِطُوا عَلَیْنَا فَلَا یُکَلِّمُنَا أَحَدٌ
فَلِمَ لَا یَسْخَطُ بَعْضُنَا عَلَی بَعْضٍ فَتَفَرَّقُوا فِی اللَّیْلِ وَ حَلَفُوا أَنْ لَا یُکَلِّمَ أَحَدٌ مِنْهُمْ صَاحِبَهُ حَتَّی یَمُوتَ أَوْ یَتُوبَ اللَّهُ عَلَیْهِ
فَبَقُوا عَلَی هَذِهِ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ کُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ فِی نَاحِیَةٍ مِنَ الْجَبَلِ لَا یَرَی أَحَدٌ مِنْهُمْ صَاحِبَهُ وَ لَا یُکَلِّمُهُ فَلَمَّا کَانَ فِی اللَّیْلَةِ الثَّالِثَةِ وَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و اله فِی بَیْتِ أُمِّ سَلَمَةَ نَزَلَتْ تَوْبَتُهُمْ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و اله وَ قَوْلُهُ لَقَدْ تَابَ اللَّهُ بِالنَّبِیِّ عَلَی الْمُهَاجِرِینَ وَ الْأَنْصَارِ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُ فِی سَاعَةِ الْعُسْرَةِ ...ثُمَّ قَالَ فِی هَؤُلَاءِ الثَّلَاثَةِ وَ عَلَی الثَّلاثَةِ الَّذِینَ خُلِّفُوا حَتَّی إِذا ضاقَتْ عَلَیْهِمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ‏ حیث لم یکلمهم رسول الله صلی الله علیه و اله و لا أهلوهم- فضاقت علیهم المدینة حتی خرجوا منها- و ضاقت علیهم أنفسهم- حیث حلفوا أن لا یکلم بعضهم بعضا- فتفرقوا و تاب الله علیهم- لما عرف من صدق نیاتهم-،
لَقَدْ تابَ اللَّهُ عَلَی النَّبِیِّ وَ الْمُهاجِرینَ وَ الْأَنْصارِ الَّذینَ اتَّبَعُوهُ فی‏ ساعَةِ الْعُسْرَةِ مِنْ بَعْدِ ما کادَ یَزیغُ قُلُوبُ فَریقٍ مِنْهُمْ ثُمَّ تابَ عَلَیْهِمْ إِنَّهُ بِهِمْ رَؤُفٌ رَحیمٌ (117)
وَ عَلَی الثَّلاثَةِ الَّذینَ خُلِّفُوا حَتَّی إِذا ضاقَتْ عَلَیْهِمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ وَ ضاقَتْ عَلَیْهِمْ أَنْفُسُهُمْ وَ ظَنُّوا أَنْ لا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلاَّ إِلَیْهِ ثُمَّ تابَ عَلَیْهِمْ لِیَتُوبُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ (118)

نظرات  (۱)

۱۵ خرداد ۹۷ ، ۱۱:۳۲ یا اله العصین
من این روایت رو خیلی دوست دارم.
ولی آخه اینا یه گناه داشتند و خدا بخشید ما با هزاران گناه دیگرمون چه کنیم. آیا خدا می بخشد.
گیرم که بعد از برزخ آمرزیده شدم مگر عذاب قبر و برزخ کم است؟
پاسخ:
سلام و ادب 

هر چه گناهان ما بزرگ باشد رحمت خدا بزرگتر است و جای نا امیدی نیست

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">