به نام خدا
إنِّی أُحِبُّ مِنَ الصِّبْیَانِ خَمْسَةَ خِصَالٍ:
الاوَّلُ أَنَّهُمُ الْبَاکُونَ؛
الثَّانِی عَلَی التُّرَابِ یَجْتَمِعُونَ؛
الثَّالِثُ یَخْتَصِمُونَ مِنْ غَیْرِ حِقْدٍ؛
الرَّابِعُ لَایَدَّخِرُونَ لِغَدٍ؛
الْخَامِسُ یُعَمِّرُونَ ثُمَّ یُخَرِّبُونَ.
«من پنج خصلت اطفال را دوست دارم:
اوّل آنکه پیوسته گریانند؛
دوّم آنکه برسر خاک گِرد میآیند؛
سوّم آنکه بدون حقد و کینه با هم دعوا میکنند؛
چهارم آنکه برای فردا چیزی را ذخیره نمینمایند؛
پنجم آنکه میسازند و سپس خراب میکنند
