به نام خدا در روایتی بسیار جذاب و جالب راوی از امام پرسید:
اى فرزند رسول خدا تأویل آیه «کهیعص» چیست؟
فرمود: این حروف از اخبار غیبى است که خداوند زکریّا را از آن مطّلع کرده
و بعد از آن داستان آن را به محمّد صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم باز گفته است
و داستان آن از این قرار است که
زکریّا از پروردگارش درخواست کرد که اسماء خمسه طیّبه را به او بیاموزد
و خداى تعالى جبرئیل را بر او فرو فرستاد و آن اسماء را بدو تعلیم داد،
زکریّا چون محمّد و علىّ و فاطمه و حسن را یاد می کرد اندوهش برطرف می شد و گرفتاریش زایل مى گشت
و چون حسین را یاد مى کرد بغض و غصّه گلویش را مى گرفت و مى گریست و مبهوت مى شد،
روزى گفت: بار الها! چرا وقتى آن چهار نفر را یاد مى کنم تسلیت مى یابم و اندوهم برطرف مى شود،
امّا چون حسین را یاد مى کنم اشکم جارى مى شود و ناله ام بلند مى شود؟
خداى تعالى او را از این داستان آگاه کرد و فرمود:
کهیعص و کاف اسم کربلاست
و هاء رمز هلاک عترت است
و یاء نام یزید ظالم بر حسین علیه السّلام است
و عین اشاره به عطش
و صاد نشان صبر او است.
و چون زکریّا این مطلب را شنید نالان و غمین شد و تا سه روز از مسجدش بیرون نیامد
و به کسى اجازه نداد که نزد او بیاید و گریه و ناله سرداد و نوحه او چنین بود:
بار الها! از مصیبتى که براى فرزند بهترین خلایق خود تقدیر کرده اى دردمندم،
خدایا! آیا این مصیبت را در آستانه او نازل مى کنى؟
و آیا جامه این مصیبت را بر تن علىّ و فاطمه مى پوشانى؟
و آیا این فاجعه را در ساحت آنها فرود مى آورى؟
و بعد از آن مى گفت:
بار الها! فرزندى به من عطا کن تا در پیرى چشمم بدو روشن باشد
و او را وارث و وصىّ من قرار ده و منزلت او را در نزد من مانند منزلت حسین قرار بده
و چون او را به من ارزانى داشتى مرا شیفته او گردان
آنگاه مرا دردمند او گردان همچنان که حبیبت محمّد را دردمند فرزندش گرداندى،
و خداوند یحیى را بدو داد
و او را دردمند وى ساخت و دوره حمل یحیى شش ماه بود
و باردارى از حسین علیه السّلام نیز شش ماه بود
نکات منبرستانی:
1.پیامبر اکرم (ص)مفسر قران هستند.
2.حروف مقطعه رموزی هستند بین خدا و پیامبر.
3.گریه بر اهل بیت بخصوص امام حسین درمان هر دردی است.
4.از میان پیامبران حضرت یحیی شباهت بیشتری به امام حسین دارد.
فَأَخْبِرْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ عَنْ تَأْوِیلِ کهیعص
قَالَ هَذِهِ الْحُرُوفُ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَیْبِ
أَطْلَعَ اللَّهُ عَلَیْهَا عَبْدَهُ زَکَرِیَّا ثُمَّ قَصَّهَا عَلَى مُحَمَّدٍ ص
وَ ذَلِکَ أَنَّ زَکَرِیَّا سَأَلَ رَبَّهُ أَنْ یُعَلِّمَهُ أَسْمَاءَ الْخَمْسَةِ
فَأَهْبَطَ عَلَیْهِ جَبْرَئِیلَ فَعَلَّمَهُ إِیَّاهَا
فَکَانَ زَکَرِیَّا إِذَا ذَکَرَ مُحَمَّداً وَ عَلِیّاً وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ سُرِّیَ عَنْهُ هَمُّهُوَ انْجَلَى کَرْبُهُ
وَ إِذَا ذَکَرَ الْحُسَیْنَ خَنَقَتْهُ الْعَبْرَةُ وَ وَقَعَتْ عَلَیْهِ الْبُهْرَةُ
فَقَالَ ذَاتَ یَوْمٍ یَا إِلَهِی مَا بَالِی إِذَا ذَکَرْتُ أَرْبَعاً مِنْهُمْ تَسَلَّیْتُ بِأَسْمَائِهِمْ مِنْ هُمُومِی
وَ إِذَا ذَکَرْتُ الْحُسَیْنَ تَدْمَعُ عَیْنِی وَ تَثُورُ زَفْرَتِی
فَأَنْبَأَهُ اللَّهُ تَعَالَى عَنْ قِصَّتِهِ
وَ قَالَ کهیعص
فَالْکَافُ اسْمُ کَرْبَلَاءَ
وَ الْهَاءُ هَلَاکُ الْعِتْرَةِ
وَ الْیَاءُ یَزِیدُ وَ هُوَ ظَالِمُ الْحُسَیْنِ ع
وَ الْعَیْنُ عَطَشُهُ
وَ الصَّادُ صَبْرُهُ
فَلَمَّا سَمِعَ ذَلِکَ زَکَرِیَّا لَمْ یُفَارِقْ مَسْجِدَهُ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ وَ مَنَعَ فِیهَا النَّاسَ مِنَ الدُّخُولِ عَلَیْهِ وَ أَقْبَلَ عَلَى الْبُکَاءِ وَ النَّحِیبِ وَ کَانَتْ نُدْبَتُهُ إِلَهِی أَ تُفَجِّعُ خَیْرَ خَلْقِکَ بِوَلَدِهِ إِلَهِی أَ تُنْزِلُ بَلْوَى هَذِهِ الرَّزِیَّةِ بِفِنَائِهِ إِلَهِی أَ تُلْبِسُ عَلِیّاً وَ فَاطِمَةَ ثِیَابَ هَذِهِ الْمُصِیبَةِ إِلَهِی أَ تُحِلُّ کُرْبَةَ هَذِهِ الْفَجِیعَةِ بِسَاحَتِهِمَا ثُمَّ کَانَ یَقُولُ اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی وَلَداً تَقَرُّ بِهِ عَیْنِی عَلَى الْکِبَرِ وَ اجْعَلْهُ وَارِثاً وَصِیّاً وَ اجْعَلْ مَحَلَّهُ مِنِّی مَحَلَّ الْحُسَیْنِ فَإِذَا رَزَقْتَنِیهِ فَافْتِنِّی بِحُبِّهِ ثُمَّ فَجِّعْنِی بِهِ کَمَا تُفَجِّعُ مُحَمَّداً حَبِیبَکَ بِوَلَدِهِ فَرَزَقَهُ اللَّهُ یَحْیَى وَ فَجَّعَهُ بِهِ وَ کَانَ حَمْلُ یَحْیَى سِتَّةَ أَشْهُرٍ وَ حَمْلُ الْحُسَیْنِ ع کَذَلِک
__________________________
کمال الدین وتمام النعمه.ج2.ص461
محمد رضا زارعی
