منبرستان

به نام خدا در روایتی بسیار جذاب و جالب راوی از امام پرسید:

اى فرزند رسول خدا تأویل آیه‏ «کهیعص» چیست؟

فرمود: این حروف از اخبار غیبى است که خداوند زکریّا را از آن مطّلع کرده

و بعد از آن داستان آن را به محمّد صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم باز گفته است

و داستان آن از این قرار است که

زکریّا از پروردگارش درخواست کرد که اسماء خمسه طیّبه را به او بیاموزد

و خداى تعالى جبرئیل را بر او فرو فرستاد و آن اسماء را بدو تعلیم داد،

زکریّا چون محمّد و علىّ و فاطمه و حسن را یاد می کرد اندوهش برطرف می شد و گرفتاریش زایل مى‏ گشت

و چون حسین را یاد مى‏ کرد بغض و غصّه گلویش را مى‏ گرفت و مى‏ گریست و مبهوت مى‏ شد،

روزى گفت: بار الها! چرا وقتى آن چهار نفر را یاد مى‏ کنم تسلیت مى ‏یابم و اندوهم برطرف مى‏ شود،

امّا چون حسین را یاد مى‏ کنم اشکم جارى مى‏ شود و ناله‏ ام بلند مى ‏شود؟

خداى تعالى او را از این داستان آگاه کرد و فرمود:

کهیعص و کاف اسم کربلاست

و هاء رمز هلاک عترت است

و یاء نام یزید ظالم بر حسین علیه السّلام است

و عین اشاره به عطش

و صاد نشان صبر او است.

و چون زکریّا این مطلب را شنید نالان و غمین شد و تا سه روز از مسجدش بیرون نیامد

و به کسى اجازه نداد که نزد او بیاید و گریه و ناله سرداد و نوحه او چنین بود:

بار الها! از مصیبتى که براى فرزند بهترین خلایق خود تقدیر کرده‏ اى دردمندم،

خدایا! آیا این مصیبت را در آستانه او نازل مى‏ کنى؟

و آیا جامه این مصیبت را بر تن علىّ و فاطمه مى ‏پوشانى؟

و آیا این فاجعه را در ساحت آنها فرود مى‏ آورى؟

و بعد از آن مى‏ گفت:

بار الها! فرزندى به من عطا کن تا در پیرى چشمم بدو روشن باشد

و او را وارث و وصىّ من قرار ده و منزلت او را در نزد من مانند منزلت حسین قرار بده

و چون او را به من ارزانى داشتى مرا شیفته او گردان

آنگاه مرا دردمند او گردان همچنان که حبیبت محمّد را دردمند فرزندش گرداندى،

و خداوند یحیى را بدو داد

و او را دردمند وى ساخت و دوره حمل یحیى شش ماه بود

و باردارى از حسین علیه السّلام نیز شش ماه بود

نکات منبرستانی:

1.پیامبر اکرم (ص)مفسر قران هستند.

2.حروف مقطعه رموزی هستند بین خدا و پیامبر.

3.گریه بر اهل بیت بخصوص امام حسین درمان هر دردی است.

4.از میان پیامبران حضرت یحیی شباهت بیشتری به امام حسین دارد.

فَأَخْبِرْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ عَنْ تَأْوِیلِ‏ کهیعص‏

قَالَ هَذِهِ الْحُرُوفُ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَیْبِ

أَطْلَعَ اللَّهُ عَلَیْهَا عَبْدَهُ زَکَرِیَّا ثُمَّ قَصَّهَا عَلَى مُحَمَّدٍ ص

وَ ذَلِکَ أَنَّ زَکَرِیَّا سَأَلَ رَبَّهُ أَنْ یُعَلِّمَهُ أَسْمَاءَ الْخَمْسَةِ

فَأَهْبَطَ عَلَیْهِ جَبْرَئِیلَ فَعَلَّمَهُ إِیَّاهَا

فَکَانَ زَکَرِیَّا إِذَا ذَکَرَ مُحَمَّداً وَ عَلِیّاً وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ سُرِّیَ عَنْهُ هَمُّهُوَ انْجَلَى کَرْبُهُ

وَ إِذَا ذَکَرَ الْحُسَیْنَ خَنَقَتْهُ الْعَبْرَةُ وَ وَقَعَتْ عَلَیْهِ الْبُهْرَةُ 

فَقَالَ ذَاتَ یَوْمٍ یَا إِلَهِی مَا بَالِی إِذَا ذَکَرْتُ أَرْبَعاً مِنْهُمْ تَسَلَّیْتُ بِأَسْمَائِهِمْ مِنْ هُمُومِی

وَ إِذَا ذَکَرْتُ الْحُسَیْنَ تَدْمَعُ عَیْنِی وَ تَثُورُ زَفْرَتِی

فَأَنْبَأَهُ اللَّهُ تَعَالَى عَنْ قِصَّتِهِ

وَ قَالَ‏ کهیعص‏

فَالْکَافُ اسْمُ‏ کَرْبَلَاءَ

وَ الْهَاءُ هَلَاکُ الْعِتْرَةِ

وَ الْیَاءُ یَزِیدُ وَ هُوَ ظَالِمُ الْحُسَیْنِ ع

وَ الْعَیْنُ عَطَشُهُ

وَ الصَّادُ صَبْرُهُ‏

فَلَمَّا سَمِعَ ذَلِکَ زَکَرِیَّا لَمْ یُفَارِقْ مَسْجِدَهُ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ وَ مَنَعَ فِیهَا النَّاسَ مِنَ الدُّخُولِ عَلَیْهِ وَ أَقْبَلَ عَلَى الْبُکَاءِ وَ النَّحِیبِ وَ کَانَتْ نُدْبَتُهُ إِلَهِی أَ تُفَجِّعُ خَیْرَ خَلْقِکَ بِوَلَدِهِ إِلَهِی أَ تُنْزِلُ بَلْوَى هَذِهِ الرَّزِیَّةِ بِفِنَائِهِ إِلَهِی أَ تُلْبِسُ عَلِیّاً وَ فَاطِمَةَ ثِیَابَ هَذِهِ الْمُصِیبَةِ إِلَهِی أَ تُحِلُّ کُرْبَةَ هَذِهِ الْفَجِیعَةِ بِسَاحَتِهِمَا ثُمَّ کَانَ یَقُولُ اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی وَلَداً تَقَرُّ بِهِ عَیْنِی عَلَى الْکِبَرِ وَ اجْعَلْهُ وَارِثاً وَصِیّاً وَ اجْعَلْ مَحَلَّهُ مِنِّی مَحَلَّ الْحُسَیْنِ فَإِذَا رَزَقْتَنِیهِ فَافْتِنِّی بِحُبِّهِ ثُمَّ فَجِّعْنِی بِهِ کَمَا تُفَجِّعُ مُحَمَّداً حَبِیبَکَ بِوَلَدِهِ فَرَزَقَهُ اللَّهُ یَحْیَى وَ فَجَّعَهُ بِهِ وَ کَانَ حَمْلُ یَحْیَى سِتَّةَ أَشْهُرٍ وَ حَمْلُ الْحُسَیْنِ ع کَذَلِک‏
__________________________

کمال الدین وتمام النعمه.ج2.ص461