منبرستان

به نام خدا

هنگامی که حال امام علیه السّلام سخت دگرگون شد صورت خود را به آسمان بلند کرد و عرض نمود:
«ای خدای متعال المکان، عظیم الجبروت، و شدید المحال تو از خلایق غنی هستی کبریاء تو عریض و قادر هستی بر آنچه که بخواهی، رحمت تو نزدیک وعده تو صادق نعمت تو فراوان امتحان تو زیباست، هر وقت خوانده شوی نزدیک هستی، بر خلق خود احاطه داری، از تائبین، توبه را قبول می‌کنی، بر اراده خود توانایی، آنچه بخواهند ادراک می‌کنی، هنگامی که تو را شکر کنند تو نیز شکر می‌کنی و هنگامی که تو را یاد کنند تو نیز یاد می‌کنی، تو را می‌خوانم در حالی که محتاج تو هستم و به تو راغبم در حالی که فقیرم! به سوی تو ناله می‌کنم در حالی که ترسان هستم و می‌گریم در حالی که متحمّل سختی شده‌ام، از تو استعانت می‌جویم در حالی که ضعیف هستم و بر تو توکّل می‌کنم که تو کفایت می‌کنی، خدایا میان ما و این قوم حکم کن که اینان ما را فریفتند و خوار کردند حیله کردند و ما را به قتل رساندند در حالی که ما عترت پیامبر تو و فرزندان حبیب تو محمّد صلّی اللّه علیه و آله هستیم که او را به رسالت برگزیدی و امین بر وحی قرار دادی. پس در کار ما گشایش قرار ده ای أرحم الراحمین.
خدایا بر قضاء تو صبر می‌کنم، هیچ معبودی جز تو نیست ای فریادرس بیچارگان هیچ پروردگاری جز تو نیست و معبودی غیر از تو نیست، بر حکم تو صبر می‌کنم ای فریادرس کسی که فریادرس ندارد، ای همیشگی که زوال نداری، ای زنده کننده مردگان، ای قائم بر هر نفس به آنچه کسب کرده، میان من و این قوم، حکم کن که تو بهترین حکم‌کننده هستی».

الدعاء